ฝันวสันต์ผลาญรัก

ท่านพ่อที่ไม่เคยบอกรัก

คนที่นางหมายมั่นตั้งใจก็ไปแต่งงานกับผู้อื่น

สามีก็เหมือนจะรักกับน้องสาว

ญาติที่นางมีก็หักหลัง

พี่เลี้ยงที่นางไว้ใจก็คือผู้ที่ทำร้ายนาง

*

*

หากมีใครในโลกนี้ที่น่าสงสารที่สุดก็คงจะเป็นนาง


***ตัวอย่าง***
เฮ่อฟู่หลิงเพียรพยายามทำทุกอย่างอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด เพื่อที่ในวันข้างหน้านางจะได้แต่งงานกับบุรุษอันดับหนึ่งของแผ่นดิน อย่างเฉาเสวียนอวี้ แต่ไฉนเลยนางกลับได้แต่งงานกับบุรุษพิการเป็นใบ้ ซ้ำยังเป็นเชลยศึกต่างแคว้นที่ถูกจับมาเป็นตัวประกัน ที่ถูกผู้คนทั้งแผ่นดินดูหมิ่นดูแคลน


ริมฝีปากของนางขยับไปมา มู่หรงเจียเหอคล้ายกับตกอยู่ในภวังค์ ตอนที่นางถามว่าเหตุใดจึงไม่กิน คนตัวสูงขยับตัวเข้าไปโน้มใบหน้าจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่ม อย่างเผลอตัว ขบเม้มสัมผัสรสชาติขนมที่นางเพิ่งจะกินเข้าไป ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเขียนอักษรที่หัวไหล่ของนาง ช้า ๆ

"กินแล้ว อร่อยมาก"

เฮ่อฟู่หลิงรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที ใบหน้าแดงก่ำราวกับดอกมู่ตานที่เพิ่งแย้มบาน นางก้มหน้างุดลงมองชามในมือ ไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย

"ท่าน..." นางเอ่ยเสียงแผ่วเบา

มู่หรงเจียเหอยังคงอยู่ใกล้ สายตาของเขาไม่ละจากใบหน้างดงามของนาง เขายกมือขึ้นลูบเม็ดเหงื่อที่ไหลอาบแก้มนุ่มสีแดงระเรื่อ จากนั้นจึงเชยใบหน้างดงามขึ้นมาสบตากัน ปลายนิ้วของเขาร้อนลวกราวกับเปลวเพลิง

"ร้อนมาก" เขาเขียนอักษรบนต้นแขนของนาง

นางพยักหน้าเล็กน้อย ยกช้อนตักถั่วแดงเย็น ๆ ขึ้นมากินอีกคำ ความหวานและความเย็นช่วยคลายร้อนได้บ้าง แต่ความร้อนอีกรูปแบบหนึ่งกลับทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ